Thanks. I will probably end up keep using gimp and krita.

Looks interesting, hadn’t heard from it. Thanks.

This does not remember the position of each individual window, though. i.e. all programs will (still) open on the same position.

Personally I self-host on a raspberry pi. It took me a few weeks to setup, but it has been running without problems for almost 2 years now at practically no cost (beyond purchase and electricity).

Not an answer to you actual question, but: I stopped using dead keys long ago because I found it irritating to have to hit space whenever I needed to break out. Instead I mapped my CapsLock to be a Compose-key which lets me make almost any symbol I ever need in a very intuitive wsy. It works everywhere (incl. Wayland).

I am very happy with it. I did switch from Kubuntu to Manjaro KDE, but that was not because of the GPU. The only thing that bothers me is that the fans can be noisy during some games at high load. But during everyday desktop use the fans are idle since its passive cooling capabilities are good (I have one from Powercolor, so any other brand may be different on this point). For me, the temp stays at <40°C for normal desktop use. I haven’t seen it go over 83 during gaming. You can adjust the fan curve with Corectl and even overclock it (I haven’t) if you want; but everything else just works without additional drivers/software. Now, I don’t play heavy fps games, but the games I do play are lag/stutter free. My most taxing game atm is Cities Skylines 2 and I get a solid 60fps with that and my heavily modded Minecraft runs smooth as butter. All in all, I think the card gives excellent value for money.

I too recently made the switch from Windows to Linux. I wonder what people mean by a "new user"? My first computer was a Commodore VIC-20, followed by a C64 and later an Amiga 500. The OS on the Amiga was somewhat like Linux (at least from memory). I tried Linux a few times in the past 30 years or so. Once because I was curious I ordered a CD (do not remember which distro that was), then 20 years ago because of work (I think that was Ubuntu) and a few years ago (maybe 4-5) because I had an old laptop that couldn't run Windows any more. Since it was just an old laptop I only used to watch movies/series on, I distro-hopped a bit on it. Of all the ones I tried, Manjaro was the fastest and the one that gave me no problems with hardware working out-of-the-box. Mind you, none of these experiences with Linux were very intensive. And while I am a programmer and I learned at school how computers work (this was in the 80s), I consider myself a noob when it comes to Linux. Does that make me a "new user"?

Recently I was planning on building a new PC and contemplated going from Windows 10 to 11, but the whole software market has been irking me for a while now. Everything (not just software and OS mind you) seems to be switching more and more to a subscription model, which just feels wrong to me. Not to mention the ever-increasing breach of privacy by the big companies. As such, before building my new computer, I tried a few distros on my old PC. First I tried all the flavours of Ubuntu and decided fairly quickly that KDE is my desktop environment. Gnome is just too restrictive for my taste and the others feel too much like Windows (just a personal opinion, obviously). In terms of actual distro, I noticed all the Ubuntu flavours gave me problems after using them a few days, so that one was crossed off the list. While doing my "research" I quickly came to the conclusion I prefer a rolling release over a regular release cycle. Partly because some of my (new) hardware is/was not part of the kernel yet, but also because I do not want to do a major update every (x) year. But rolling does come with a higher chance of breaking things. This is why I went with Manjaro. The 2 weeks (or so) of holding back updates -which others seem to see as a problem- I see as an advantage.

I have only been using it for a month now, so far so good. Still learning and getting lost a lot in how it all works. So far I am happy with my choice, we will see how I feel in a year ;) I already made some silly mistakes, like I wanted my /home directory on a separate drive and stupidly thought I needed a 1TB drive for Root as well… lol. Now got this big empty space on one of my drives not sure what to use for. The choice between X11 and Wayland is a touch one, but I stay with X for now. I do have one question though: What is pipewire and should I switch to that?

Oh. That clears up a lot. Thanks!

Thans for clarifying. You say I need Mesa. Is that a seperate install or part of the driver?

Thanks for thesugestion about mangohub and corectrl. Seems perfect.

Yeah, I’m happy with it. It was a bit over my budget but I figured it was worth it. I also decided to go with an amd cpu instead of intel like I always had. And not regretting that either.

Are the mesa updates part of the driver or does one manually update them?

I debated whether or not I should respond to your reply for a few hours now. I just want to point out that everyone is different and have their own circumstances. I recognise you do not know me and know nothing of my circumstances. Mainly because I didn’t divulge them because I thought they be irrelevant. But I have a disability which makes it difficult for me to go outside and impossible to travel. My life takes place 90% at home. And while I am mobile and can do other things besides sitting behind a computer, it is my main “escape” from my situation (besides tv, books, etc.) And I am also ashamed to admit I do not have a “shitty wage job” but a “shitty disability income”.

Don’t use ENB with my setup, too much of a strain on fps, so that wouldn’t be a setback :)

Thanks, I didn’t know about ProtonDB. I never play multiplayer so that won’t be a problem.

En ik zeg dát allemaal niet. Wat ik zeg is dat je niet kunt verwachten dat iedereen ‘mee kan doen’ of ‘kan voldoen aan een norm’ en dat je die mensen daar niet verantwoordelijk voor kunt houden. Dat negeert de realiteit dat we allemaal anders zijn. Het gaat (mij) niet om autonomie maar om inclusie. Als je als maatschappij mensen uitsluit is het -in mijn ogen- niet zo raar als sommigen daarvan autonomie nastreven.

Dat het hier niet kan is gewoon een uitkomst van de geschiedenis. Kan je oneerlijk vinden, maar dat is nu eenmaal het lot van elk dier op aarde

“There is a difference between the fact that the universe is inherently unfair, and people making it so” — John Scalzi

Het ontwijken van verantwoordelijkheid is een principieel probleem. Waar trek je de grens? Het is immers ook nu eenmaal de uitkomst van de geschiedenis dat we opgezadeld zijn met klimaatproblematiek bijvoorbeeld. Dus hoeven we daar dan ook niks aan te doen? Je zou zelfs kunnen beargumenteren dat de aardbevingen in groningen of de toeslagenaffaire een resultaat zijn van de uitkomst van de geschiedenis. Pech? Het gevaar van jouw manier van denken is dat je daarmee alles -arbitrair- kunt wegwuiven als “het is nou eenmaal zo”. Dat is je goed recht natuurlijk, maar ik kan daar niet mee leven. Sorry.

Het standpunt “iedereen moet de wereld maar zien zoals ik” en “mensen moeten zich maar aanpassen” is in mijn ogen absurd, autoritair en onrealistisch.

Voor zover we weten leefden mensen in hun voorouderlijke omgeving in groepen van maximaal 150 personen. ALs de groep groter werd, splitsten ze zich. Net als in kuddes van andere zoogdieren. De reden dat we in grotere groepen kunnen leven als mens heeft te maken met het feit dat we in staat zijn te geloven in eenzelfde doel. Maar (om Nederland als voorbeeld te nemen) 18 miljoen mensen in hetzelfde te laten geloven, en dan ook nog eens op alle gebieden in een steeds complexer wordende wereld, is onmogelijk. Waar het mij om gaat is dat dit niet is ingebouwd in het systeem. Of de opgegeven autonomie in verhouding staat tot dat wat je ervoor terugkrijgt is -lijkt mij- niet iets dat je objectief kunt bepalen maar alleen subjectief. En vervolgens kun je daar een statistische conclusie aan verbinden. Maar zoals ik elders al aangaf, dergelijke statistieken hebben extremen. De vraag is hoe je daar als samenleving mee omgaat. Zeg je “we zijn inclusief” of zeg je “iedereen moet met ons meedoen”. En met inclusief bedoel ik de oorspronkelijke betekenis van het woord, niet de neo-liberale interpretatie van “participatie”.

Verantwoordelijkheid werkt in mijn optiek 2 kanten op. Als iemand niet kan “meedoen” in een systeem kun je die verantwoordelijkheid naar mijn mening niet neerleggen bij die persoon. We overschatten in welke mate mensen in staat zijn zich te voegen naar een “norm(aal)”.

Ik heb enkele plekken in het buitenland geprobeerd toen ik jonger was, maar ook daar loop je aan tegen het feit dat je toch altijd met anderen te maken hebt (of het nu een overheid is of een militia).

Hoe ik het leven het liefst voor me zie heeft geen makkelijk antwoord (althans niet op een forum als dit). Het ligt ook aan de context (in de huidige wereld of in een ideale wereld?). Mijn uitgangspunt is altijd dat we als mens gewoon een soort (zelf)gedomesticeerde apen zijn. Onze hersenen zijn geëvolueerd om oplossingen te bedenken voor problemen (eten, overleven, voortplanting, ziektes, rampen, enz.) en -zoals anderen al aangeven- behoren we tot een sociale diersoort. In die zin voel ik mij niet thuis in een wereld waarin men niet samenwerkt vanuit het idee dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten en allemaal (binnen een bepaalde bandbreedte) hetzelfde nodig hebben.

Ik heb in mijn werk altijd afgevraagd “lost dit iets op?”, “komt het terecht waar het nodig is?” en “benadeeld het een ander?” Als ik een kat langs de weg zie liggen die gewond is dan help ik die, niet omdat het mij iets oplevert of omdat ik er iets voor terug verwacht, maar omdat ik begaan ben met het leed, omdat ik een urgentie voel iets te doen. En ik heb me zo ook altijd opgesteld naar mensen; ik help niet omdat ik iets terug wil of verwacht. En waar ik moeite mee had en heb is dat daar vaak misbruik van wordt gemaakt en dat het omgekeerde niet ook zo is (als ik hulp nodig had moest daar wel altijd iets tegenover staan).

Het heeft me niet bitter gemaakt of kwaad, maar wel afzijdig. En ik herken dat ik net zo min het recht heb om mijn wereldbeeld en ideologie van een ander te verlangen als andersom. Ik geloof ook niet dat een ideale wereld bestaat, maar erger nog geloof ik niet dat een goede wereld bestaat voor iedereen. In alle eerlijkheid had ik liever niet geboren willen worden. Als kind (lagere schooltijd) viel ik 's avonds al huilend in slaap fantaserend over hoe ik alleen in een ruimteschip in de leegte van het universum woonde.

Meer praktisch gezien denk ik dat we een heel stuk zouden komen als we zouden stoppen valse tegenstellingen te creeren. Ik denk niet dat kapitalisme en communisme (bijvoorbeeld) elkaar bijten. Het zijn 2 systemen die elk een oplossing kunnen bieden voor specifieke problemen. In de publieke sector denk ik dat een meer sociaal systeem beter werkt, terwijl in de luxe-sector een meer kapitalistisch systeem beter kan worden toegepast. In productie denk ik dat een technocratische aanpak beter werkt, terwijl in de sociale sector democratie beter is. Nou ja, dat is in allemaal heel kort door de bocht, maar het geeft hopelijk een idee van hoe ik het leven zie en liefst zou zien?

Ik heb tussen mijn 16de en 18de aan iedereen die het wilde horen aangegeven dat ik me niet thuis voelde in deze wereld en niet wilde meedoen maar alleen wilde zijn. Afgezien van het feit dat niemand het serieus nam krijg je die optie niet. Ik heb met moeite nu ruim 35 jaar later een evenwicht/compromis gevonden. Maar ideaal is het niet.

De een meer dan de ander. Zelf heb ik liefst met niemand contact en ben ik graag alleen.